Janczarek Ubezpieczenia Barlinek
ANS TWP
E-CHO INTERNET
KANCELARIA ADWOKAT MONIKA MALISZEWSKA
OKNA BARLINEK

Szlaki turystyczne

SZLAK BARLINECKI - KOLOR CZERWONY
Znakowany szlak rowerowy ZMY-102c (długość trasy 42,3 km)

Z Przelewic (Ogród Dendrologiczny) przez Dolinę Płoni i Barlinek do Lip (tu znajduje się Leśna Stacja Dydaktyczna Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego
Odległości  (0,00) - moment wyjazdu z miejscowości w opisanym kierunku
      
Przelewice (0,00 km) - duża wieś, siedziba Urzędu Gminy- Stara osada typu owalnica wymieniona już w 1170 r. Od 1821 r. rezydencja, Marii Malwiny Arndt. Ogród Dendrologiczny z pałacem.

Topolinek (4,60km)
Laskowo (8,40 km) - wieś, wymieniona w 1236 r. (własność cystersów z Kołbacza). Kościół wczesnogotycki z końca XIII w. (przebud. W XIX w. drewniana dzwonnica), ruiny pałacu 2 końca XIX w. (1842r.), park podworski z l połowy XIX w. z pomnikowym drzewostanem (aleja lipowa). Sklep.
Równo (9,50km) - wieś, wymieniona w 1278 r. (od 1290 własność klasztoru cysterek w Pełczycach). Dwór z XIX w. z niewielkim parkiem, ruina kościoła z XVIII w., sklep. W Równie (pkt. nr 10 szlaku rowerowego) drogą na wschód (w odległości około 300 m) możliwość dojścia do rezerwatu „Skalisty Jar Libberta” (unikatowe skały wapienne, zlepieńce piaskowców, głazy narzutowe). W 1933 r- botanik Libbert (z Lipian) opisał i zbadał ten obszar. Rezerwat utworzono w 1995 r.

Spalonka (10,60km)

Laskówko (12,60 km ) - niewielka wieś, dwór z XIX w.
Niepołcko (17,00 km) - osada założona około 1200 r. przez cystersów 7. Kołbacza. Dwór o konstrukcji tyglowej z XIX w., obok park podworski z XIX w, z drzewami pomnikowymi, ruina ryglowego kościoła z XVIII w.
Żydowo (20,20 km) - wieś, domy ryglowe z X1X/XX w, jezioro.
Barlinek (27,00 km)- miasto, siedziba Urzędu Miasta i Gminy.  Słowiański gród obronny z IX w., od XII w, opanowany przez Brandenburgię (Nowa Marchia). Prawa miejskie uzyskał dnia 25.01.1278 r. (nazewnictwo: Nova Barlyn, Klein Barlin, Barlinchen, Barlinek). Najazd Szwedów w XVII w, (zniszczenia). Dnia 04.09.1852 r. wielki pożar niszczy miasto. Częściowa odbudowa. W XIX w.  rozwój tkactwa, wytwórnia papieru czerpanego, rozwój przemysłu drzewnego. Miejsce urodzenia  dr Emanuela Laskera (filozofa, matematyka, szachowego mistrza świata (w latach 1894-1921).
Zabytki: fragmenty murów obronnych z XIV w., kościół p.w. Niepokalanego Serca NMP z XIV/XV w.  przebudowany w XIX w., wieża z 1852 r. o wys. 52m), zabytkowe domy z XVIII i XIX w. w rynku (jeden o konstrukcji ryglowej), kościół pw. św. Bonifacego z 1923 r. zwany „polskim”, dawny młyn wodny zbudowany w 1733 r. (jako papiernia do 1860 r., od 1869 do 1972 r.- młyn czynny) w nadbudowie partii środkowej o konstrukcji ryglowej. Muzeum Regionalne (w tzw.  „Domu Gutenberga” obudowany w XIX w.). CIT, hotele, pensjonaty, ośrodki wypoczynkowe, kwatery prywatne, pole namiotowe, restauracje, kawiarnie, paby, poczta, policja, szpital, apteki, stacje benzynowe.
Krzynka (28,90 km)

Leśnictwo  Okno (32,50 km)
Leśnictwo Okno (i osada Okno) nad jeziorem Okunie (wschodni brzeg), dąb - pomnik przyrody (tablica informacyjna), nad jeziorem pole biwakowe.

Leśnictwo Moczydło (5,90 km ) Leśnictwo Moczydło - możliwość uzyskania informacji o Rezerwacie "Markowe Błota".

Lipy (42,30 km) mała wioska z kąpieliskiem nad J.Lubieszewko.

SZLAK ZACHODNI - KOLOR NIEBIESKI
Uroczy trakt biegnący terenami leśnymi ukazujący malownicze wiejskie pejzaże.
Nr ZMY- 103n; dł. 40 km; odległości- (0,00) moment wyjazdu z miejscowości w opisanym kierunku.

Rezerwat „Dębina” (0,00 km)- położony na terenie Barlinecki- Gorzowskiego Parku Krajobrazowego, śródleśny, ochrona dębów, tablice informacyjne.
Karsko (10,90 km)- duża wieś, zabudowania pałacowe z parkiem z XIX w., kościół zabytkowy. Sklepy.
Rychnów (16,50 km)- wieś owalnica, wymieniona w 1371 r., kościół z  XIII  w, (przebudowany w XIX w., strop modrzewiowy).
Dzikowo (20,60 km)- wieś, kościół z XV/XVI w. (przebudowany w XIX w., odbudowany w latach 1975- 80 po zniszczeniach w 1945 r.)  Lipa- pomnik przyrody, park z  XVII w., przekształcony w XIX w. z okazałymi drzewami pomnikowymi.
Strąpie (24,50 km)- wieś nad jeziorem Trojak. Dwór z XIX w., kościół z przełomu XIX/XX w. W parku z XIX w., drzewa pomnikowe. Sklep.
Dziedzice (27,80 km)- wieś ( osada z VI-VII w.) kościół z XIII/XIV w. (przebudowany w XV w.) Stowarzyszenie Przyjaciół Dziedzic opiekuje się izbą pamięci narodowej poświęconej polskim jeńcom z obozu Woldenberg (19 pochowano w zbiorczej mogile na cmentarzu), tablica pamiątkowa. Sklep.
Stara Dziedzina (29,20 km)- wieś, zespół dworsko- parkowy z XIX wieku.
(29,20 km)- wieś, zespół dworsko- parkowy z XIX wieku.
Leśnictwo Zieleniec (31,10 km)
Jarząbki (33,00 km)
Podlesie (35,10 km)
Ślazowo (37,00 km)
Przelewice (40,00 km)- duża wieś, siedziba Urzędu Gminy. Stara osada typu owalnica wymieniona już w 1170r. Od 1821 r. rezydencja Marii Malwiny Arndt. Zabytki: kościół kościół końca XIII w. ( przebudowany, z dobudowaną w XVIII w. drewnianą wieżą, wyposażenie, renesansowe i barokowe), pałac neoklasycystyczny budowany po 1821 r. (aktualnie w odbudowie), zabudowania folwarczne z dworem z XIX w. Główną atrakcją krajoznawczo- przyrodniczą jest przylegający do pałacu Ogród Dendrologiczny o pow. 30,34 ha z ponad 1200 gatunkami roślin, drzew i krzewów (Japonia, Chiny, Korea, Ameryka Płn., Europa) utworzony w latach 1933- 38, możliwość zwiedzania indywidualnie i grupowo. Centrum Edukacji Przyrodniczej. Bary, poczta, możliwość noclegu.

TRASA NR 1. DO PUNKTU WIDOKOWEGO - JEZIORO BARLINECKIE
Trasę rozpoczynamy na Ośrodku Wczasowym „Janowo” - w bazie wypadowej Centrum Nordic Walking. Wychodzimy z ośrodka i kierujemy się w prawą stronę. Mijamy kompleks stawów rybnych. Po lewej stronie mijamy obniżenie terenowe, które porasta łęg olszowy. Jest to typ lasu występujący na obszarach wilgotnych. Pośród olch w runie rosną gatunki zielne jak np. szczawik zajęczy, kuklik zwisły, czyściec błotny, sadziec konopiasty. Dalej wchodzimy w teren urozmaicony stromymi zboczami, które porasta las bukowy. Początkowo pośród buków spotykamy dęby szypułkowe, jarzębiny i sosny pospolite. W dość ubogim runie rośnie marzanka wonna, borówka czernica i malina.
Następnie na rozwidleniu dróg skręcamy pod kątem prostym w prawo i idziemy drogą wiodącą po skarpie, przebiegającą równolegle do brzegu Jeziora Barlineckiego. Z prawej strony „w dole” widać źródliska. W tym obniżeniu rosną olchy, a wokół ich pni występują tzw. „ruszta” które porasta roślinność o charakterze bagiennym. Spotkać tu można rzeżuchę gorzką, śledzienicę skrętolistną, przytulię błotną, szczyr trwały. Takich wilgotnych, źródliskowych miejsc będziemy mijać na trasie kilka. Przez cały czas trasę otacza las bukowy, który pozbawiony jest warstwy podszytu. Występują tu dwa typy lasów bukowych. Jeden to porastający strome zbocza typ – kwaśna buczyna. Charakteryzuje się ona stosunkowo niskimi, posiadającymi rozłożyste korony bukami, a w runie rosną: chroniona paprotka zwyczajna oraz kosmatki i tworzące poduchy różne gatunki mchów np. modrzaczek siny, płonnik pospolity.
Drugim typem buczyn spotykanym na trasie jest żyzna buczyna. Występuje na terenie lekko falistym i płaskim. Buki są tu smukłe, wysokie, w runie mało jest mchów, a dominują np. zawilce gajowy i leśny, fiołki, gajowiec żółty, pokrzywy, chroniona marzanka wonna i różne gatunki traw - prosownica rozpierzchła czy trzcinnik piaskowy oraz wszędobylski niecierpek drobnokwiatowy. Rośliny te występują pojedynczo, otoczone  grubą warstwą ściółki. Na trasie znajduje się miejsce do odpoczynku z ustawionymi tablicami edukacyjnymi. Jest to również miejsce widokowe, z którego pomiędzy pniami drzew rozciąga się widok na taflę  jeziora i jego przeciwległy brzeg – widok na Barlinek. Kto zachowuje się cicho z pewnością zaobserwuje wiewiórkę, lub ptaki np. biegającego po pniach drzew kowalika czy dzięcioły, sikorki modrą i bogatkę, kolorowo ubarwionego samca zięby, któremu często towarzyszy szara samica lub „buszujące” w ściółce czarne kosy i malutkie szare strzyżyki, albo usłyszy kukułkę.
Na rozdrożu skręcamy w lewo i wchodzimy w skraj olszyny bagiennej. Po przejściu kilkunastu metrów skręcamy pod kątem prostym w prawo i dochodzimy do bystro płynącego strumienia. Widoczne są tu rdzawe osady. Są one wynikiem wytracania kwasów humusowych przez jony wapnia. Miejsce to nosi nazwę „Boży Dar”. Znajdują się tu tablice informacyjne prezentujące zbiorowiska leśne i źródła. Las rosnący w dolinie strumienia to łęg, który występuje na bardzo wilgotnych miejscach z płynącą wodą. Jest to łęg jesionowy, gdyż jesion wyniosły jest tu gatunkiem drzewiastym dominującym.
Idziemy dalej drogą leśną skręcając w prawo w stronę jeziora. Przez większą część trasy pomiędzy drzewami mamy możliwość obserwować wody Jeziora Barlineckiego. A na nich ptactwo wodne – kaczki krzyżówki, kaczki czernice, gągoły, łyski, łabędzie nieme, perkozy dwuczube, mewy śmieszki, kormorany.
Wychodzimy z lasu i wchodzimy  w tereny tzw. otwarte – łąki i dawne pola uprawne, obecnie nieużytki. Występuje tu wiele gatunków roślin zielnych, które zwracają na siebie uwagę w różnych porach roku. Jednak najbardziej w porze kwitnienia. Pośród zarośli tworzonych przez krzewy np. dzikiej róży, derenia, jeżyny, maliny, tarniny, leszczyny i traw zaobserwować można różne gatunki owadów: chrząszczy, motyli, „pasikoników”, ważek, trzmieli, os, much. Występują tu także ślimaki winniczki i wstężyki oraz ślimaki bez muszli jak pomrowy czy śliniki. A z płazów występują żaby - wodna i śmieszka, żekotka zielona oraz ropucha szara. Gady - szczególnie w miejscach nasłonecznionych zauważyć można padalca, jaszczurkę zwinkę lub zaskrońca, który świetnie pływa.
Brzeg jeziora porasta roślinność drzewiasta, a pod koronami drzew dobrze rozwinęła się warstwa podszytu, którą tworzą młode drzewa i krzewy m.in. leszczyny, derenia, głogu, trzmieliny, dzikiej róży.
Skręcając w lewo wspinamy się polną drogą i dochodzimy do celu naszej trasy – do punktu widokowego „Pensjonatu „Pod Zegarem”. Z tego miejsca rozciągają się wspaniałe widoki na jezioro, na jego przeciwległy brzeg, na lasy i łąki. Droga powrotna wiedzie tą samą trasą do Ośrodka wczasowego „Janowo”. Trasa jest interesująca o każdej porze roku i daje możliwość wyciszenia się i podziwiania uroków np. kolorowej jesieni, pachnącego kwieciem lata czy majestatycznych „nagich” buków w porze zimowej.

TRASA NR 2. - PĘTLA - TRZY JEZIORA
Szlak rozpoczyna się na ośrodku wypoczynkowym „Janowo”. Z tego miejsca „rozpościerają” się widoki na Jezioro Barlineckie, jak i na sam Barlinek. Szlak dalej wiedzie ul. Polana Lecha w kierunku Barlinka. Po lewej stronie widzimy jezioro i w dole źródło - „cębrowinę”. Otacza je las złożony z buka, dębu z dodatkiem sosny pospolitej i robinii akacjowej. Przy strumieniu wypływającym ze źródełka i jeziorze rosną trzcina oraz przetacznik bobowniczek i rzeżucha gorzka, a na zboczach pośród drzew występują mchy np. płonnik pospolity, modrzaczek siny, drabik drzewkowaty. Idąc wzdłuż brzegu jeziora, skręcamy w lewo i  mijamy po prawej rybakówkę.
Dalej przechodzimy przez krowi mostek i mijamy ośrodek wczasowy Pomorskiej Akademii Medycznej ze Szczecina, a nad jeziorem pomost. Teraz trasa wiedzie promenadą spacerową. Za ośrodkiem skręcamy w prawo przechodzimy alejką przez teren parku leśnego i dochodzimy do ul. Sportowej. Przecinamy ją i wchodzimy w ul. Poziomkową. Po prawej mijamy zabudowę jednorodzinną, a następnie Jezioro Uklejowe. Ścieżka wiedzie wzdłuż brzegu tego jeziora, które mamy po prawej stronie. Po lewej zaś występuje las mieszany sosnowo-dębowo-bukowy z ubogim runem. Dalej droga zwęża się i wiedzie obok potężnych topoli, pośród których rosną olchy i sosna. Przy brzegu jeziora rośnie piękny dwupniowy buk oraz  okazały dąb z trzema pniami.
Następnie droga wiedzie przez płaski wilgotny teren przecinając występujący tu ols. Idąc dalej po prawej stronie mijamy piękny buk o pofalowanej srebrzystej korze i kilka dębów czerwonych rosnących w sąsiedztwie olch. Dochodzimy do miejsca gdzie na strumyku znajduje się mostek. Pozostawiamy go kierując się dalej prosto, mając przed sobą pośród pni olch taflę jeziora Zauklejowego zwanego też Styckim. Idziemy ścieżką, która się rozszerza, po prawej w dalszym ciągu występuje podmokły las – ols, a za nim jezioro Stycko. Po lewej stronie na zboczu rośnie las z dominującą sosną pospolitą. Na tafli jezior widoczne są duże liście i białe kwiaty grzybienia białego oraz żółte kwiaty grążela żółtego, są to rośliny chronione.
Zostawiamy za sobą jezioro i po przejściu kilkunastu metrów dochodzimy do strumienia, który zasila w wodę mijane jeziora. Nasza trasa wiedzie w obniżeniu terenu gdzie znajdują się jeziora i strumień. Przed nami i po lewej stronie występują strome wzniesienia, w których ma swoje źródła mijany wcześniej strumień. Nad nim znajduje się mostek, po przejściu którego skręcamy ostro w lewo, w drogę wiodącą niewielkim wąwozem (przecinającym strome wzgórze) pod górę.
Teren ten porasta malowniczy las bukowy, złożony z luźno rosnących majestatycznych buków. Pokonując to strome podejście dochodzimy do drogi brukowej łączącej Barlinek i miejscowość Krzynka. Skręcamy w prawo i idziemy w kierunku Barlinka, mijając po obu stronach buczynę. Las ten jest właściwie pozbawiony podszytu, a w runie występują pojedynczo rośliny zielne jak np. konwalijka dwulistna, kosmatka owłosiona, turzyca pigułkowata i chroniona paprotka zwyczajna.
Dochodzimy do skrzyżowania z leśną drogą - skręcamy w lewo. W tym miejscu dawniej znajdowała się  leśna karczma. Obecnie widoczne są jej pozostałości – fundamenty. Idziemy drogą, która wiedzie przez tereny leśne. W drzewostanie dominują buki, a pośród nich rosną dęby, sosny, jesiony, olchy. W runie, szczególnie bogatym wiosną występują łanowo zawilce leśne i gajowe, fiołki, a także przylaszczki oraz różne gatunki traw i mchów. Pnie drzew i gałęzie pokrywają porosty np. pustułka pęcherzykowata.
Po prawej stronie pomiędzy drzewami widoczny jest budynek przedwojennego pensjonatu. Obecnie jest to Dom dziecka. Mijając go wychodzimy z lasu i po przejściu kilkunastu metrów dochodzimy do miejsca rozpoczęcia trasy – do ośrodka „Janowo”. Jego obecna wypoczynkowa funkcja jest kontynuacją przedwojennej. Wówczas również był to pensjonat.

TRASA NR 3. - PĘTLA - 6,8 KM LEŚNA PRZYGODA DO KRZYNKI
Trasę rozpoczynamy na terenie ośrodka wypoczynkowego „Janowo”. Jest on położony malowniczo nad Jeziorem Barlineckim. Po wyjściu z ośrodka kierujemy się w lewo, mając właśnie po lewej stronie jezioro i w dole źródło - „cębrowinę”. Otacza je las złożony z buka, dębu z dodatkiem sosny pospolitej i robinii akacjowej. Idąc wzdłuż brzegu jeziora, skręcamy w lewo i  mijamy po prawej rybakówkę i dalej przechodzimy przez krowi mostek, i mijamy ośrodek wczasowy, a nad Jeziorem Barlineckim pomost.
Za ośrodkiem skręcamy w prawą stronę, przechodzimy alejką przez teren parku leśnego i dochodzimy do ul. Sportowej. Przecinamy ją i wchodzimy w ul. Poziomkową. Mijamy osiedle domków, a następnie Jezioro Uklejowe. Ścieżka wiedzie wzdłuż tego jeziora, które mamy po prawej stronie. Po lewej zaś występuje las mieszany sosnowo-dębowo-bukowy z ubogim runem. Dalej droga zwęża się i wiedzie obok potężnych topoli, pośród których rosną olchy i sosna.
Przy brzegu jeziora rośnie piękny dwupniowy buk oraz  okazały dąb z trzema pniami. Następnie droga wiedzie przez płaski wilgotny teren przecinając występujący tu ols. Idąc dalej po prawej stronie mijamy piękny buk o pofalowanej srebrzystej korze i kilka dębów czerwonych rosnących w sąsiedztwie olch. Dochodzimy do miejsca gdzie na strumyku znajduje się mostek. Pozostawiamy go kierując się dalej prosto, mając przed sobą pośród pni olch taflę jeziora Zauklejowego zwanego też Styckim. Idziemy ścieżką, która się rozszerza, po prawej w dalszym ciągu występuje podmokły las – ols, a za nim jezioro Stycko. Po lewej stronie na zboczu rośnie las z dominującą sosną pospolitą.
Na tafli jezior widoczne są duże liście i białe kwiaty grzybienia białego oraz żółte kwiaty grążela żółtego, są to rośliny chronione. Zostawiamy za sobą jezioro i po przejściu kilkunastu metrów dochodzimy do strumienia, który zasila w wodę mijane jeziora. Nasza trasa wiedzie w obniżeniu terenu gdzie znajdują się jeziora i strumień. Przed nami i po lewej stronie występują strome wzniesienia, w których ma swoje źródła mijany wcześniej strumień. Nad nim znajduje się kładka, po przejściu której skręcamy ostro w lewo w drogę wiodącą niewielkim wąwozem (przecinającym strome wzgórze) pod górę. Teren ten porasta malowniczy las bukowy, złożony z luźno rosnących majestatycznych buków.
Pokonując to strome podejście dochodzimy do drogi brukowej łączącej Barlinek i Krzynkę. Skręcamy w lewo i idziemy brukiem w kierunku wsi Krzynka, mijając po prawej stronie buczynę. Po lewej zaś pierwsze zabudowania Krzynki. Następnie skręcamy w prawą stronę w leśną drogę gruntową i idziemy lekko pod górę cały czas prosto, mijamy rozgałęzienie drogi i na skrzyżowaniu idziemy w dalszym ciągu prosto. Dookoła nas malowniczy szczególnie jesienią las bukowy. Po obu stronach widzimy głęboki wąwóz, który także porasta buczyna.
Drzewostany bukowe są szczególnie urokliwe w okresie jesieni, kiedy przebarwiają liście. Na kolejnym skrzyżowaniu skręcamy w prawą stronę. Mamy teraz po lewej swojej stronie ogrodzoną uprawę leśną złożoną z dębu i pojedynczego modrzewia i buka.  Jest to teren bardziej nasłoneczniony zatem i runo jest bogatsze w gatunki zielne, trawy np. trzcinnik leśny i trzcinnik piaskowy, wiechlinę roczną i prosownicę rozpierzchłą oraz paprocie – narecznice. Drzewostan zmienia się nieznacznie jednak pośród buka rośnie też sosna pospolita.
Następnie drzewostan jest rzadszy i po lewej stronie widzimy wieżę obserwacyjną Nadleśnictwa Barlinek. Nasza droga schodzi w dół w malowniczym wąwozie, którego nasłonecznione zbocza porasta łanowo prosownica rozpierzchła oraz chroniona marzanka wonna. Rośnie również niecierpek drobnokwiatowy, czyściec leśny i iglica pospolita, a także babka zwyczajna, gajowiec żółty oraz siewki i młode buki (naturalne odnowienie lasu).
W runie spotkać można również chronioną paprotkę zwyczajną, konwalijkę dwulistną i kosmatkę owłosioną. Po wyjściu z wąwozu na pierwszym skrzyżowaniu skręcamy w lewo. Idziemy tą drogą przez dorodny las bukowy. Następnie droga wiedzie skrajem skarpy. Po lewej mamy wysokie strome zbocza, po prawej zaś równie strome zbocza ale w dół i widzimy w oddali wodę – to stawy rybne i drogę. Dochodzimy do skrzyżowania i skręcamy pod kątem ostrym w prawo schodząc tą ścieżką w dół do drogi i następnie również w prawo skręcamy. Stąd już niedaleko wzdłuż ogrodzenia stawów do ośrodka „Janowo” - początku trasy.

TRASA NR 4. - PĘTLA - 5,8 KM "DO ŹRÓDEŁ RZEKI PŁONI"
Szlak rozpoczyna się na ośrodku wypoczynkowy „Janowo”. Wychodząc z tego miejsca kierujemy się w lewo, ul. Polana Lecha w kierunku Barlinka. Po prawej stronie zbocza wzniesień porasta las mieszany bukowo-sosnowy. Zaś po lewej stronie widzimy jezioro i w dole źródło - „cębrowinę”. Wokół którego rosną buki i dęby z dodatkiem sosny pospolitej i robinii akacjowej. Brzegi strumienia wypływającego ze źródła i brzegi jeziora porasta  trzcina oraz przetacznik bobowniczek i rzeżucha gorzka, a na zboczach pośród drzew kępowo rosną mchy np. modrzaczek siny, drabik drzewkowaty, płonnik pospolity.
Idąc wzdłuż brzegu jeziora, skręcamy w lewo i mijamy po prawej rybakówkę. Przechodzimy przez mostek i mijamy ośrodek wczasowy. Teraz nasza trasa wiedzie promenadą spacerową. Za ośrodkiem skręcamy w prawo przechodzimy alejką przez teren parku leśnego i dochodzimy do ul. Sportowej. Przecinamy ją i wchodzimy w ul. Poziomkową.  Po prawej stronie mijamy zabudowę jednorodzinną, a następnie Jezioro Uklejowe. Ścieżka prowadzi przy brzegu jeziora, które znajduje się po prawej stronie. Zostawiamy jezioro za sobą i przecinamy drogę asfaltową Barlinek – Strzelce Krajeńskie. Idziemy dalej prosto przez las sosnowy z domieszką dębu i buka.
Dochodzimy do krzyżówki i po przejściu mostu na rzece Płoni idziemy pod górę. Po prawej mijając stanicę myśliwską Koła Łowieckiego „Szarak”. Po stronie lewej pomiędzy drzewami widać taflę wody, to stawy hodowlane, karpiowe. Dochodzimy do miejsca gdzie jest rozwidlenie i skręcamy w prawo, w dół. Idziemy przez cały czas drogą leśną. Źródła Płoni mijamy po lewej stronie. Są to drobne wypływy wody spod korzeni olch rosnących na zboczach. Występuje tu las zwany olsem źródliskowym.
Wody łączą się w drobne strumyki, a one następnie w większe strumienie. Z prawej strony miedzy drzewami prześwitują wody stawów hodowlanych. Są to pierwsze stawy na rzece Płoni, położone przy jej źródłach. Trasa wiedzie prosto i przy rozwidleniu, wybieramy tę prowadzącą w lewo, w górę. Dochodzimy ponownie do drogi asfaltowej Barlinek – Strzelce Krajeńskie, przez którą przechodzimy. Następnie teren staje się po lewej podmokły. Porasta go olszyna, zaś po prawej na wzniesieniu mieszany sosnowo-bukowy. Pomiędzy pniami olch po lewej widzimy wody Jeziora Zauklejowego zwanego Jez. Stycko.
Skręcamy w prawo i dochodzimy do mostku przerzuconego nad strumieniem łączącym Jeziora Zauklejowe z Uklejowym. Przechodzimy przez mostek i skręcamy w lewo mając po tej stronie jezioro Zauklejowe. A po prawej strome wzniesienia, które luźno porastają majestatyczne buki. W tym lesie w runie występują pojedynczo rośliny zielne jak np. konwalijka dwulistna, turzyca pigułkowata i chroniona paprotka zwyczajna. Tu droga skręca pod kątem prawie prostym w prawo i wiedzie niewielkim wąwozem (przecinającym strome wzgórze) pod górę.
Pokonując je dochodzimy do drogi brukowej łączącej Barlinek z Krzynką. W tym miejscu dawniej znajdowała się  leśna karczma. Obecnie widoczne są jej pozostałości – fundamenty. W drzewostanie dominują buki, a pośród nich rosną dęby, sosny, jesiony, olchy. W runie, szczególnie bogatym wiosną występują łanowo: ziarnopłon wiosenny, zawilce gajowe i leśne, fiołki, a także przylaszczki, gajowiec żółty oraz różne gatunki traw i mchów. Pnie drzew i gałęzie pokrywają porosty np. pustułka pęcherzykowata.
Po prawej stronie pomiędzy drzewami widoczny jest budynek przedwojennego pensjonatu. Obecnie jest to Dom dziecka. Mijamy go i wychodzimy z lasu. Po przejściu kilkunastu metrów dochodzimy do miejsca rozpoczęcia trasy – do ośrodka „Janowo”. Jego obecna wypoczynkowa funkcja jest kontynuacją przedwojennej. Wówczas był również pensjonatem.  

TRASA NR 5. - PĘTLA - 14 KM KRAJOBRAZY PUSZCZY BARLINECKIEJ DO PŁONNA
Szlak rozpoczyna się na ośrodku wypoczynkowy „Janowo”. Trasa wiedzie ul. Polana Lecha w kierunku Barlinka. Po lewej stronie znajduje się Jezioro Barlineckie i na stromej skarpie źródło - „cębrowina”. Otacza je las, w skład którego wchodzi buk, dąb z dodatkiem sosny pospolitej i robinii akacjowej. Przy strumieniu wypływającym ze źródełka i jeziorze rosną trzcina i przetacznik bobowniczek, a na zboczach pośród drzew występują mchy np. modrzaczek siny. Idąc wzdłuż brzegu jeziora, skręcamy w lewo i mijamy po prawej rybakówkę.
Dalej przechodzimy przez „krowi” mostek i mijamy ośrodek wczasowy, a także pomost na jeziorze. Za ośrodkiem skręcamy w prawą stronę i przechodzimy alejką przez teren parku leśnego, dochodzimy do ul. Sportowej. Przecinamy ją i wchodzimy w ul. Poziomkową. Po prawej mijamy domki jednorodzinne, a następnie na skrzyżowaniu skręcamy w lewo w las mieszany sosnowo-dębowo-bukowy z ubogim runem. Dalej droga wiedzie przy zabudowie jednorodzinnej przy ul. Łokietka.
Występują tu drzewa – dęby z ciekawymi budowlami – domkami dla ptaków. Także pnie i korony drzew oplatają pędy chronionego bluszczu pospolitego. Są to okazy bardzo cenne, bo kwitnące. Następnie przechodzimy między ujęciami wody i przed nami droga Barlinek – Strzelce Krajeńskie. Przechodzimy przez nią i po drugiej stronie na rozwidleniu wybieramy drogę w prawo. Idziemy nią mając po lewej stronie teren tzw. „oślą łączkę” na której rosną klony jesionolistne, mające jesienią i zimą sine pędy. Po prawej las liściasty, w którym dominują, lipy, klony jawory, klony pospolite, dęby, a z krzewów suchodrzew, śnieguliczka biała, czarny bez i malina. Idziemy teraz czerwonym szlakiem turystycznym.
Droga wiedzie pod górę w wąwozie o stromych zboczach. Dochodzimy do skrzyżowania i wybieramy drogę w lewo. Po prawej widać stannicę myśliwską Koła Łowieckiego „Szarak” z Barlinka. Nasza trasa widzie przy stawach, a przy samej drodze płynie wąska ale o wartkim nurcie rzeczka, to Płonia. Występują tu rośliny wodne jak: rosnące w rzece - rdestnica grzebieniasta, zdrojek pospolity, rzęsa drobna, potocznik wąskolistny, wywłócznik oraz rosnące na skarpach i stawach: przetacznik bobowniczek, skrzyp bagienny, trzcina pospolita, pałka szerokolistna, duże kępy turzycy prosowej, łany turzycy błotnej, sadziec konopiasty, ostrożeń warzywny.
Po lewej stronie mijamy pola uprawne poprzeplatane z uprawami leśnymi, głównie sosnowymi. W runie wiosną łanowo występuje ziarnopłon wiosenny, a latem glistnik jaskółcze ziele, dąbrówka rozłogowa,  jaskier rozłogowy i różne gatunki traw. Na trasie, która częściowo staje się brukowa mijamy po prawej budynki mieszkalne, a także dawny zakład garncarski z kominem z na którym widnieje data 1925 r. - to ul. Młyn Leśny. Płonia w pewnych miejscach jest widoczna, a w pewnych „chowa się” pod ziemię. Idziemy teraz szlakiem żółtym. Po lewej stronie występuje ciekawy „las akacjowy”, czyli las złożony z młodych robinii akacjowych, których pnie pokryte są plątaniną polskich lian – chronionych bluszczy. Dochodzimy do drogi Barlinek – Choszczno, przechodzimy ją i wspinamy się na nasyp kolejowy. Teraz trasa wiedzie „po torach”.
Dochodzimy do drogi leśnej i skręcamy w nią w lewo.  Po zejściu z torów idziemy malowniczą drogą przez las mijając dęby, modrzewie, sosny. Po lewo pomiędzy drzewami widzimy taflę wody, to stawy hodowlane – karpiowe. Idziemy cały czas prosto mijając po lewej 3 okazałe lipy. Dochodzimy do miejsca gdzie jest sad owocowy i skręcamy w prawo lekko pod górę. Następnie idziemy skrajem wzniesienia po lewej pomiędzy pniami drzew bukowych w głębokiej dolinie płynie strumień – widoki są przepiękne.  Runo leśne choć ubogie, to interesujące w gatunki roślin zielnych np. czosnaczek pospolity, starzec leśny, pięciornik rozłogowy, przytulię leśną, marchew dziką, glistnik jaskółcze ziele, sałatnik leśny, fiołek leśny, paprocie – narecznicę samczą i orlicę, oraz wręcz łanowo niecierpek drobnokwiatowy. A z młodych drzew rosną jesiony, wiązy oraz leszczyny. Idąc po lewej stronie mijamy Jezioro Spalonka. Oddziela je od nas teren zabagniony porośnięty olsem.
Za jeziorem przez naszą drogę przepływa strumień, pokonujemy go. W tym miejscu dawniej znajdował się młyn, po którym pozostały ruiny i drzewa - jabłonie. Rośnie tu masowo ciekawa roślina – szczyr trwały o ciemnozielonych liściach, a w maju kwitną niezapominajki i kuklik zwisły. To miejsce otacza bór sosnowy. Idziemy dalej i dochodzimy do skrzyżowania, na wprost rosną 2 ładne buki i skręcamy w prawo w drogę brukową. Mamy po lewej stronie buczynę, która przechodzi na wzniesieniach w ols źródliskowy. Pośród korzeni drzew ze zboczy wypływa woda. Występuje tu w ogromnych ilościach rzadko spotykany sit zimowy. Nasza droga wiedzie pod wiaduktem kolejowym. Kolej łączyła Barlinek z Choszcznem, niestety pociągi już nie kursują.
Po prawej zaś mamy bór sosnowy. Cały czas idziemy prosto mijając las głównie sosnowy z domieszką podsadzonych drzew liściastych. Dochodzimy ponownie do drogi Barlinek – Choszczno, przechodzimy ją i dalej idziemy prosto, teraz drogą asfaltową, do wsi Płonno. W drzewostanie także dominuje sosna, a w podszyciu rośnie lipa, klon, brzoza, topola osika, dąb, jesion, dzika róża, jarzębina. Po lewej stronie znajdują się także niewielkie pola uprawne i pierwsze domostwa Płonna. A na wprost stoi przydrożny krzyż. Obok niego skręcamy w prawo w drogę gruntową pozostawiając zabudowania wsi. Dalej droga rozwidla się. My wybieramy tę w prawo. Wiedzie ona wzdłuż napowietrznej linii energetycznej. Idziemy cały czas prosto. Droga wiedzie w dół, a po lewej stronie znajduje się głęboki malowniczy leśny jar.
Po dojściu do skrzyżowania, skręcamy w lewo pod ostrym kątem w drogę wiodącą jeszcze bardziej w dół, niż ta droga którą przyszliśmy. Od Płonna do tego miejsca szliśmy szlakiem czerwonym, a teraz wchodzimy na szlak żółty. Po prawej stronie znajduje się kompleks stawów rybnych, zaś po lewej na zboczu ols źródliskowy – jest to obszar gdzie swój początek bierze rzeka Płonia. Dalej droga wspina się ostro w górę. Mijamy po lewej stronie graby i stawy hodowlane, a po prawej las mieszany.
Na rozwidleniu dróg skręcamy w lewo pod górę. I idąc tą leśną drogą dochodzi ponownie do drogi asfaltowej Barlinek – Strzelce Krajńskie. Przechodzimy ją i dalej drogą gruntową idziemy przez tereny wilgotne, które porasta ols. Przechodzimy przez zadaszony mostek nad strumieniem i skręcamy w prawo. Po dojściu do bruku idziemy nim do Barlinka -  ul. Sportowa.  Dochodzimy do ul. Polana Lecha i nad brzegiem Jeziora Barlineckiego kończymy trasę (pętlę) w ośrodku wypoczynkowym „Janowo”, miejscu jej rozpoczęcia.

TRASA NR 6. - PĘTLA - 10,4 KM "KRAINA BUKÓW, DĘBÓW I SOSEN"
Szlak rozpoczyna się na ośrodku wypoczynkowym „Janowo” położonym nad Jeziorem Barlineckim. Można z tego miejsca obserwować taflę jeziora i sam Barlinek. Po wyjściu z ośrodka kierujemy się w prawo i drogą „do góry” wchodzimy w las mieszany z górującą nad innymi drzewami sosną. Pomiędzy pniami po lewej widzimy budynek Domu Dziecka. Mijamy go i po przejściu kilkunastu metrów skręcamy pod ostrym kątem w drogę gruntową, która wiedzie pod okapem dorodnych buków. Następnie nasza trasa prowadzi dnem malowniczego wąwozu o stromych zboczach, które porasta łanowo prosownica rozpierzchła, oraz paprocie – narecznice, maliny, niecierpek drobnokwiatowy, iglica pospolita, czyściec leśny, gajowiec żółty, siewki i młode buki oraz chroniona marzanka wonna.
Na szczycie wąwozu po prawej stronie znajduje się wieża obserwacyjna Nadleśnictwa Barlinek. Jest ona ustawiona na wysokim wzniesieniu, a i sama do niskich nie należy, mierzy bowiem 43 m. Idziemy prosto i po kilkunastu metrach po prawej stronie zauważamy uprawę leśną. Jest to teren ogrodzony, a posadzone tam zostały dęby, a także pojedynczo modrzewie i buki. Mijamy skrzyżowanie i idziemy prosto. Wchodzimy w typowy ciemny las bukowy. Wiosną, na początku wegetacji buki zachwycają świeżością delikatnych młodych jasnozielonych listków, a jesienią natomiast barwami żółci, miedzi, złota i brązu. Dochodzimy do skrzyżowania i skręcamy w prawo w drogę brukową. Droga ta zwana jest wężową, a skąd ta nazwa to łatwo się przekonamy idąc nią. Teraz nasza trasa wiedzie „Szlakiem Dębów”.
Na niej zostały ustawione tablice informacyjne i edukacyjne. Warto je przeczytać, gdyż zawierają wiele interesujących informacji o środowisku  leśnym, o przyrodzie. Idąc tą trasą mijamy różne zbiorowiska leśne bukowe i dębowe, a dominuje tu dąb bezszypułkowy. Spotkamy te drzewa w różnych fazach rozwoju zarówno nowy naturalny las, wyrosły jako samosiew jak i nasadzony przez człowieka. Las młody, a także już dojrzały złożony z okazałych drzew.
Na trasie dochodzimy do miejsca zwanego „Dziką Łąką". Jest to teraz użytek ekologiczny. Dalej na starych sosnach zauważyć można (trzeba) spały żywiczarskie. Tak dawniej pozyskiwano żywicę. Dochodzimy do miejsca gdzie krzyżują się drogi  i skręcamy w lewo w drogę gruntową. Po ok. 100 m miniemy po lewej stronie paśnik dla zwierząt. Jest to dukt leśny poprowadzony prosto. Jakże odmienny od poprzednio przebytego fragmentu naszej trasy. Tu również mijamy różne zbiorowiska leśne: uprawy, młode i starsze nasadzenia oraz naturalne zbiorowiska roślinne.
Tu pośród młodych sosen górują wysokie stare sosny. Następnie dochodzimy do starego sosnowego drzewostanu zwanego „Matecznikiem Światowida”. Znajduje się po naszej prawej stronie. Nasza trasa prowadzi do kolejnego skrzyżowania, na którym ponownie, ale pod kątem prostym skręcamy w lewo. Jest to droga brukowana łącząca najbliższe miejscowości Krzynka – w kierunku którym teraz idziemy i Leśniczówkę Okno położoną nad interesującym jeziorem Okunie (obiekty te położone są w przeciwny kierunku naszej wędrówki). Nad jeziorem znajduje się kąpielisko. Idąc brukiem mijamy ponownie dąbrowę, a rośnie tam również matecznik modrzewia europejskiego. Matecznik to drzewostan z którego pozyskiwane są nasiona drzew). Idziemy  prosto dochodzimy do rozwidlenia dróg. Mijamy je idąc dalej prosto.
Dotarliśmy do miejsca, które  jest teraz skrajem wsi Krzynka. Była to niegdyś odrębna jednostka mieszkalna, osadnicza i nosiła nazwę Poddębie. Po prawej widzimy okazały budynek, to dawny przedwojenny pensjonat. Obecnie budynek i jego otoczenie należy do Nadleśnictwa Barlinek – gospodarza lasów, po których poprowadzone są trasy Nordic Walking. Mijamy ten budynek i inne obiekty wsi Krzynka i idziemy dalej brukiem w kierunku Barlinka.
Dochodzimy do miejsca dawnej karczmy leśnej, będącej w otoczeniu buków. Pozostały po niej tylko widoczne fragmenty piwnic. Skręcamy w drogę gruntową i pozostawiamy te ruiny po lewej stronie. Dochodzimy do miejsca gdzie krzyżują się drogi idziemy prosto. Pozostawiając po lewej stronie drogę w którą skręcaliśmy na początku tej trasy. Teraz jest to wspólny odcinek tej trasy (początkowy i końcowy) prowadzący do ośrodka „Janowo”, początku naszej wędrówki.

TRASA NR 7. - PĘTLA - 8,8 KM MAGIA ŁĄK I LASÓW ŁUBIANKI
Szlak rozpoczyna się przy gospodarstwie agroturystycznym „Bogdanowo” w miejscowości Łubianka. Jest to malownicza miejscowość położona pośród lasów, łąk i pastwisk  Puszczy Barlineckiej. Po wyjściu z gospodarstwa kierujemy się w prawo drogą, która wiedzie przez łąkę bogatą w różnorodne rośliny zielne. Dominują tu oczywiście trawy jak mozga trzcinowata, kłosówka wełnista, perz właściwy, czy tymotka łąkowa. Wśród traw rosną szczególnie zauważalne w maju i czerwcu – w porze kwitnienia mak polny, wrotycz pospolity, mięta polna, barszcz pospolity, podagrycznik pospolity, ostrożeń polny, dziurawiec zwyczajny, bodziszek łąkowy, jaskier ostry dużo jest szczawiu zwyczajnego i skrzypu polnego.
W miejscach piaszczystych i suchszych spotkać można pięciorniki: gęsi i srebrny, kocankę piaskową, jasieniec piaskowy, bylicę piołun i wiesiołka dwuletniego. Przy drodze znajduje się rów melioracyjny, na brzegach którego rosną między innymi pośród traw knieć błotna zwana kaczeńcem, turzyce, znajduje się też koniczyna biała i wyka ptasia. Droga skręca lekko w lewo wzdłuż szpaleru śliwkowego. Na samej drodze rosną babka zwyczajna i babka lancetowata, jaskier rozesłany, marchew zwyczajna i trawy. Po lewej stronie znajduje sie ogrodzona uprawa – nasadzenia sosny.
Dalej mijamy okazałą gruszę pod którą umieszczona jest ławeczka – to miejsce na odpoczynek. Po prawej stronie rozciąga się widok na łąkę poprzecinaną rowami melioracji szczegółowej, połączonymi ze stawami rybnymi. Na łąkę wychodzą sarny, dziki, zające, a także lisy. Z ptaków zaobserwować można żurawie, czaple, łabędzie i kaczki. Nad łąką i stawami często widoczne są myszołowy, bieliki, kanie, kruki. Przy okazałym dębie i wielopniowym grabie droga skręca w lewo. Wchodzimy w teren zalesiony. Po lewej znajdują się nasadzenia dębu czerwonego, modrzewia, lipy, buka oraz grabu. Po prawej zaś rośnie brzoza i sosna pospolita.
Dochodzimy do skrzyżowania i skręcamy w prawo. Po lewej znajduje się stary las iglasty, który tworzą daglezja zielona, świerk pospolity i sosna pospolita. Po prawej natomiast przy drodze rosną brzozy brodawkowate, a za nimi sosny i świerki. W tym lesie runo jest ubogie występują jedynie w kępach trawy, mchy i szczaw polny. Znajdują się tu dość liczne mrowiska. Na rozwidleniu dróg idziemy prosto, zaś na kolejnym skręcamy w prawo. Rosną tu pojedyncze dorodne buki i świerki, a pod nimi młode buki i graby. Są też topole osiki, maliny i jeżyny, bez czarny i bez koralowy. Idziemy przez cały czas prosto mijając kolejne skrzyżowania dróg leśnych.
W runie lasu zauważyć można sałatnik leśny, psiankę słodkogórz, konwalię majową, czosnaczek pospolity, jastrzębiec leśny, szczawik zajęczy, fiołek leśny i trawy trzcinnik piaskowy, kostrzewę leśną, prosownicę rozpierzchłą. Dochodzimy do skrzyżowania z drogą brukową – idziemy prosto i wchodzimy w młody las sosnowy. Rośnie tu wszędobylski niecierpek drobnokwiatowy oraz paprocie orlica pospolita i narecznica samcza. Dochodzimy do skrzyżowania – idziemy prosto (to dłuższa trasa – pętla) Skręcamy w  prawo (to krótsza trasa – pętla).
My idziemy prosto. Po prawej mijamy uprawę buka i dalej las bukowo-sosnowy, a po lewej świerki i modrzewie, w podszycie których rosną maliny. Następnie znajduje się „spałowany las”. Na pniach sosen widoczne są nacięcia którymi spływała żywica. W ten sposób pozyskiwano dawniej żywicę. Dalej mijamy uprawę buka i dębu. Dochodzimy do skrzyżowania i skręcamy w prawo. Przez cały czas droga wiedzie przez las, w którym dominują buki, sosny i graby. Dochodzimy do kolejnego skrzyżowania i ponownie skręcamy w prawo.
Następnie idziemy cały czas prosto przechodząc przez drzewostan w różnym wieku, w którym są też siewki drzew. Po prawej znajduje się teren podmokły – użytek ekologiczny. Pośród wielu roślin, traw, turzyc, uwagę zwracają kwitnące w maju – czerwcu kosaćce żółte. Przy drodze rosą przytulia pospolita, dzwonek rozpierzchły, glistnik jaskółcze ziele, wierzbówka wąskolistna. Mijamy kolejne krzyżówki – trasa wiedzie prosto. Pomiędzy młodymi i starszymi drzewami sosny rośnie, interesująca roślina (uciekinier z ogrodów) naparstnica purpurowa i jej odmiana o kwiatach białych.
Dochodzimy do miejsca gdzie jest posadzony las sosnowy z domieszką buka i brzozy, a po drugiej stronie znajdują się dorodne sosny z domieszką modrzewia i buka. W runie łanowo występują trawy – śmiałek darniowy i trzcinnik leśny. Trasa malowniczo wspina się i opada – teren pofalowany. Dochodzimy do skrzyżowania z drogą brukowaną. Idziemy prosto, przez gęsty las bukowy, a następnie uprawę sosny z dodatkiem buka, brzozy i modrzewia. Skręcamy w lewą stronę przy dwóch okazałych grabach.
W runie występuje konwalijka dwulistna, kosmatka owłosiona, borówka czernica, ziarnopłon wiosenny, zawilec gajowy i trawy - wiechliny roczna i zwyczajna oraz kupkówka pospolita. Dochodzimy do rozwidlenia dróg i skręcamy w drugą drogę w lewo. Jest to miejsce gdzie nasza trasa – pętla się zamyka. Teraz wiedzie ona jak jej początek – przez łąkę do ośrodka.

WODNA ŚCIEŻKA PRZYRODNICZA PO JEZIORZE BARLINECKIM  
Punkt rozpoczynający trasę to  Klub Żeglarski „Sztorm”. Jednostka oferująca sprzęt pływający: rowery wodne, . Po wypłynięciu z przystani klubu podziwiając pływające łąki grążeli żółtych, szczególnie efektownych w okresie ich kwitnienia od czerwca do września, kierujemy się w stronę cypla po lewej stronie. (2.) Wypływamy w głąb jeziora i zaczynamy rejs oglądając uroki akwenu i jego urozmaiconych brzegów.
Pierwszym atrakcyjnym punktem na trasie jest zabytkowe kąpielisko z 1927 r., które w pełnej okazałości można obejrzeć tylko z tafli jeziora. (3.) Za kąpieliskiem możemy podziwiać odbijające się w toni wodnej konary drzew, a przy brzegu roślinność szuwarową – trzciny będące schronieniem dla ptactwa wodnego i ryb. Płynąc dalej zbliżamy się do miejsca ujścia strumienia zasilającego w wodę J. Barlineckie. (4.) Jego źródła znajdują się w okolicach wsi Krzynka.
Płynąc dalej widzimy jak brzeg stopniowo wznosi się tworząc malownicze pagórki. U podnóża stromego wzniesienia wybija źródło, przy którym przygotowane jest miejsce odpoczynku dla turystów wędrujących pieszą trasą wokół jeziora. (5.) Podziwiając uroki jeziora i okolicy docieramy do ośrodka wypoczynkowego położonego na półwyspie jeziora – gdzie można odpocząć i skorzystać z jego oferty gastronomiczno-rekreacyjnej. (6.)
Po odpoczynku proponujemy opłynąć półwysep by na samym cyplu rozkoszować się pięknym widokiem na wyspy i przeciwległy brzeg wysokich skarp porośniętych roślinnością zielną - łąkową. W tym miejscu zaczynamy wodną wędrówkę po dziewiczych  terenach jeziora z dala od miejskiego zgiełku. W przybrzeżnej strefie towarzyszyć nam będą skupiska roślinności wodnej, ze szczególnie efektownymi grzybieniami białymi i grążelami żółtymi pokrywającymi powierzchnię wody swymi pływającymi liśćmi. (7.)
Trzymając się dalej linii brzegowej wpływamy w jedną z zatok jeziora. Mijając konary drzew zanurzone w wodzie możemy podziwiać malownicze skarpy porośnięte dostojnymi bukami. Szczególnie piękne jesienią, gdy buki oraz inne rosnące tu drzewa tworzą barwną kompozycję natury odbijającą się w tafli jeziora. (8.) Płyniemy w kierunku zatoki będącej najbardziej na południe wysuniętą częścią Jeziora Barlineckiego. Zatoka otoczona jest zbiorowiskami leśnymi: olsem i łęgiem charakteryzującym się występowaniem roślin bagiennych tworzących niedostępne uroczyska. (9.) Nad koronami olch, wierzb i jesionów widać strzeliste buki pokrywające w dużej mierze występujące tu liczne wzniesienia. Ta część trasy pozwala nam obejrzeć niewidoczne z innych miejsc krajobrazy jeziora i jego brzegów.
W głębi zatoki znajduje się miejsce do którego wpływa strumień zwany lodowatym, ze względu na bardzo zimną wodę. Jest to naturalny dopływ akwenu. Strumień tworzy dolinę, w której położony jest interesujący obiekt przyrodniczy Źródło „Boży Dar”, będące pomnikiem przyrody nieożywionej. Miejsce dostępne jest z trasy pieszej. (10.)  
Wypływając z tajemniczej wąskiej zatoki zmieniamy kierunek rejsu. Przed nami pojawia się „rozszerzający” się widok na jezioro i wyspy. Zmianie ulega także krajobraz. W dali  możemy obserwować porośnięte gęstym drzewostanem skarpy, a w pobliżu po lewej stronie występują wysokie i dość strome stoki wzniesień z roślinnością łąkową. Płyniemy mijając je i dopływamy do miejsca zwyczajowo zwanego „spalonką”. Proponujemy w tym miejscu przybić do brzegu i udać się na szczyt skarpy. Rozpościera się z niego widok na opuszczoną przez nas zatokę, oraz część jeziora z wyspami. (11.) Na skarpie znajduje się pensjonat.
Po odpoczynku odpływamy ze „spalonki” i kierujemy się na wyspę o wiele mówiącej nazwie Nadzieja. Obszar między stałym lądem, a wyspą jest dość płytki i wąski. Gęsto porasta go roślinność wynurzona z wody, tworząc jakby pomost – to szuwary. (12.) Jest to tarlisko ryb i jak kilka innych fragmentów jeziora z roślinnością znajduje się tu strefa ochronna dla ryb. Nie można tu wpływać by nie niepokoić ryb, a także ptactwa. Opływamy wyspę, mijając ją po lewej stronie, a po prawej widzimy największą z wysp mającą powierzchnię 2,11 ha. To wyspa Łabędzia, a przed nami kolejna wyspa – Sowia. Dalsza trasa wiedzie między wspomnianą wyspą Sowią (po prawej), a tzw. dziką plażą znajdującą się na brzegu (po lewej). Płynąc dalej, widzimy lekko z prawej strony, tym razem najmniejszą z wysp – wyspę Zieloną, która ma zaledwie 0,14 ha powierzchni. (13.) Wyspy objęte są ochroną, są użytkami ekologicznymi dlatego możemy podziwiać je  tylko z tafli jeziora.
Płynąc, zbliżamy się do miasta. Na brzegu, ponad stromym zboczem porośniętym robinią akacjową, która w maju pokrywa się białym pachnącym kwieciem, góruje czerwona bryła Szkoły Podstawowej nr 1 im. T. Kościuszki i szkolna hala sportowa, a tuż za nimi malownicze pensjonaty.
Wpływamy już w strefę miejską jeziora. Nad jego brzegiem poprowadzona jest promenada spacerowa z drewnianym pomostem widokowym, wchodzącym w toń jeziora. Nawiązuje on swoim wyglądem do położonego na przeciwległym brzegu zabytkowego kąpieliska. (14.) Tu znajduje się kilka interesujących obiektów, a niewątpliwie do nich należy platforma napowietrzająca z zainstalowaną fontanną. Jest ona elementem wodnej ścieżki. (15.) Wpływa korzystnie na wody jeziora poprzez ich natlenianie. W godzinach wieczornych platforma jest podświetlona co wzmaga jej efekt dekoracyjny.
Płynąc dalej mijamy rybakówkę – siedzibę Polskiego Związku Wędkarskiego – Koło nr 1 i park w delcie Młynówki. (16.) Młynówka to naturalny ciek wodny odprowadzający wody z Jeziora Barlineckiego. Dwie odnogi Młynówki tworzą charakterystyczny teren, jakby „piątą wyspę”. Łączą się po ok.100 m dalej i płyną przez miasto, by za jego granicami połączyć się z wodami Rzeki Płoni. Młynówka ma ponad 3 km długości. Źródła Płoni znajdują się także w okolicach Barlinka.


Reklama ANS TWP

Pogoda

GBS BANK APKA NA START
MARAL - HURTOWNIA BHP

Ogłoszenia - dodaj za darmo!

Sprzedam tanio mocną siatkę elewacyjną p...
Sprzedam tanio mocną siatkę elewacyjną p...
Wykonuje usługi w zakresie transportu os...
Wykonujemy usługi w zakresie transportu ...

Sondujemy

Czy Barlinek to fajne miejsce do życia?

TAK
NIE
NIE WIEM

Ostatnie komentarze

Firmy

MRS ENGLISH - Język Angielski w małych grupach itp.

MRS ENGLISH - Język Angielski w małych grupach.Klasy 5 - 7, egzamin 8-klasisty, dorośli.

Usługi elektryczne ELEKTRYK

Działamy w branży elektrycznej i monitoringu Wykonujemy: - Instalacje elektryczne - Instalacje fotowoltaiczne - monitoring ...

GEO-INWEST geodeta

wachlarz naszych usług: - Obsługa geodezyjna inwestycji - Tyczenie hali - Tyczenie budynku - sporządzanie map do celów proje...

Najczęściej czytane

Jak pomóc starzejącemu się społeczeństwu?

Jak pomóc starzejącemu się społe...

Statystyki wskazują, że w krajac...

Akcja CBŚP na 1-go Maja. [Aktualizacja 21:20]

Akcja CBŚP na 1-go Maja. [Aktual...

Około godziny 18 na ulicy 1-go M...

XIV Memoriał Edwarda Jancarza - 7 pozycja Zmarzlika

XIV Memoriał Edwarda Jancarza - ...

W niedzielne popołudnie na gorzo...

Postępują prace przy budowie ul. Zielnej

Postępują prace przy budowie ul....

19 maja rozpoczęły się prace zwi...

68 kandydatów do Rady Miasta. Pełna lista.

68 kandydatów do Rady Miasta. Pe...

21 października 2018 roku odbędą...

© 2009 - 2024 ebarlinek.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.RegulaminPolityka prywatności - RedakcjaReklama |

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść wypowiedzi zawartych w komentarzach użytkowników, a także za treść nadesłanych materiałów i publikowanych reklam.