Minęły 743 lata od nadania praw miejskich.

25 stycznia 1278 roku margrabiowie brandenburscy z dynastii astańskiej Otton V Długi i Albrecht III wydając akt lokacyjny upoważnili Henryka Toyte do założenia i urządzenia miasta na zasadach prawa magdeburskiego.

Nowo utworzone miasto nazwano Nowy Berlin, chcąc tym samym podkreślić związek z założonym ok. 1230 r. Berlinem nad Sprawą, skąd prawdopodobnie pochodził Henryk Toyte.

Usytuowany na granicy nowo powstałej prowincji i na ważnym szlaku komunikacyjnym Barlinek już pod koniec XIV wieku dzięki pięciu prężnie działającym młynach wodnych, był prężnie rozwijającym się ośrodkiem gospodarczym. W parze z rozwojem gospodarczym szła popularność miasta. Stał się on chętnie odwiedzanym kurortem.

Na początku XV wieku decyzją układu pokojowego tereny Nowej Marchii przeszły pod władanie dynastii Hohenzollernów, które trwało aż do końca I wojny światowej. Jest to czas, w którym lata pomyślności przeplatały się z tragicznymi wydarzeniami, czego potwierdzeniem jest zamiana nazwy na Mały Berlin.

Za sprawą nowych połączeń drogowych i kolejowych od II połowy XIX wieku miasto wchodzi w okres stopniowego rozwoju. Doprowadza to do ponownego zainteresowania miastem. Powstają hotele, pałace, rezydencje, pensjonaty i restauracje, a dzięki staraniom „Towarzystwa Upiększenia” leśne obszary zyskują charakter parku krajobrazowego. Barlinek staje się modnym kurortem i zyskuje przydomek „Perły”.

Lata powojenne wiążą się z odbudową miasta. Nowi mieszkańcy odkrywają ducha miejsca, który budzi ich więzi z miastem. Odbudowa miasta zbiega się z ostateczną zmianą nazwy na BARLINEK. Proces odbudowy miasta złączył się z potrzebą przywrócenia miastu atrakcyjnego wyglądu, nawiązującego do dawnych lat, tym samym historia zatoczyła koło i dzisiejszy Barlinek, mając nadal w pamięci wydarzenia z przeszłości, tętni życiem i buduje na nowo swoją tożsamość.

Źródło: UM Barlinek